भाऊबंद

भावकी.!! भावा भावात शक्यतो कधीच पटत नाही, अपवाद असतीलही, पण फारच दुर्मिळ. घरोघरी मातीच्या चुली, अन् आमच्या घरीही तेच चित्र होतं. पप्पा लहान भाऊ, काका मोठा भाऊ, त्यात आणि काका 'टाकेश' गटातील. त्यामुळे सुट्टी दिवशी आणि प्रत्येक संध्याकाळी घरात वातावरण तसं तंगच असायचं. काकांकडून आजोबांना, वडिलांना, बायकां पोरांना किरकोळ मारहाण व होलसेल मध्ये शिव्या ठरलेल्याच असायच्या. या साऱ्या खटाटोपात घरच्या दोन सुना म्हणजे माझी आई आणि काकी हकनाक भरडल्या जायच्या. तेव्हा एकत्र कुटुंब पद्धती, त्यामुळे घरचं, शेताकडचं, जनावरांचं हे सारं करून त्या दोघींचा जीव पार मेटाकुटीला आलेला असायचा. माझा भाऊ दोनेक वर्षांचा असेल आणि मी अजून आईच्या पोटात बहुतेक चार पाच महिन्याचा. तेव्हा अशा प्रत्येक वेळी माझ्या काकीनं माझ्या आईला खूप आधार दिलाय. कधी कधी तर वातावरण इतकं बिघडलेलं असायचं की रात्रीच्या वेळी घरात कुणीच जेवलेलं नसायचं. सगळे तसेच उपाशीपोटी झोपलेले असायचे. अशा प्रत्येक वेळी माझ्या काकीनं रात्री अपरात्री उठून माझ्या आईच्या पोटात अन्नाचा दाना टाकलाय, कारण ती पोटूशी होती म्हणून. माझ्या काकीच्या या कधीही फेडता न येणा-या उपकाराची जाणीव, माझ्या आईला आजही आहे. म्हणून माझ्या काकांनी आम्हाला भूतकाळात कितीही त्रास दिलेला असला तरी आत्ता त्यांच्या प्रत्येक अडचणीच्या वेळी माझी आई फक्त एवढी एकच गोष्ट डोळ्यासमोर ठेवून बाकी सारं काही विसरून जाते. अन् म्हणूनच बहुतेक बालपणापासूनच, आईनं आम्हां दोघां भावंडांना काकीला 'काकी' असं हाक मारायला कधी शिकवलचं नाही, तिलाही आम्ही दोघं भावंडं "आई/मम्मी" अशीच हाक मारतो., आजही.!!🎭

#प्रेम_आई
#आयुष्य_वगैरे

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

आसू आणि हसू 🎭

आता सारं काही जवळपास संपल्यातच जमा होतं. तरीही का कुणास ठाऊक, पण त्यादिवशीच्या तुझ्या हसण्यामागचं कोडं काही केल्या मला सुटत नव्हतं. त्यादिवशी आपली कोर्टातील ती शेवटची तारीख होती. काही वर्षे का असेना, पण आपण सुखदुःखाचे क्षण एकत्र जगलेले होते. अशा ब-याच कडू गोड क्षणांची मी तिथं उजळणी करत बसलो होतो. त्यावेळी कधी अचानक मला खूप हसू यायचं, तर कधी आतल्या आत माझं मन हंबरडा फोडून रडायचं. पण सहज तुझ्याकडे नजर गेली की, मी‌ सगळं काही विसरून जायचो. आणि तेव्हा वाटायचं की हिला काहीच कसं काय वाटत नाहीये? इतक्या वर्षांचा आपला संसार आज शेवटच्या घटका मोजत असतानाही, ही बाई इतकी निर्विकार आणि हसतमुख कशी काय असू शकते? तो दिवस आणि त्यानंरचे काही दिवस असेच निघून गेले, पण त्या तुझ्या हसण्याचं गूढ मला काही केल्या अजूनही सुटत नव्हतं. आपले नंबर एकमेकांकडे सेव्ह असूनही मध्यंतरी बरीच वर्षे आपलं कसल्याही प्रकारचं बोलणं, वा साधा मेसेज ही नव्हता. तरीही एकदा तरी शेवटचं भेटावं आणि बोलावं म्हणून मी तुला आज इथं भेटायला बोलावलं आहे. मी - (तिला वरपासून खालपर्यंत न्याहाळत) अगं, कशी आहेस.? ती - (माझ्याकडे न बघताच) कशाला बोलाव...
अधिक वाचा

स्वामिनी..

एकत्र राहून सतत खटके उडायचे, म्हणून दादा वहिनी वेगळं राहत होते. दादा भाड्याच्या खोलीत रहायला गेल्यापासून आता जवळपास ५ वर्षे व्हायला आली होती. आणि वेगवेगळे राहिल्यापासून भांडणतंटे कमी होऊन नात्यात गोडवा ही वाढू लागला होता.  सगळं काही सुरळीत सुरू होतं. गेल्या काही वर्षांपासून दादा ज्या आनंदाच्या शोधात होता, तो आनंद आता त्याला खुणावत होता. वहिनीची डिलिव्हरी जवळ आली होती. तेव्हापासून आईवडिलांचं तिकडं येणं जाणं वाढलं होतं. पण घरातल्या सर्व भांडणांना आधीपासूनच मला दोषी धरण्यात आल्यामुळे मी मात्र तिकडे जातच नव्हतो. आईवडिलांच्याकडून दादा वहिनीची ख्यालीखुशाली जाणून घ्यायचो, बस्स इतकंच. शेवटी आपलं माणूस कुठे का असेना, सुखी असेल तर बस्स. आपल्याला आणि काय हवं.?  आणि एकदाचा तो दिवस उजाडला. पहाटे पहाटे पप्पांना दादाचा फोन आला, आणि मी काका झालो. सगळं घर आनंदाने नाचू लागलं होतं. वहिनी आणि बाळं दोघेही सुखरूप होते. पण का कुणास ठाऊक, बाळाला काचेच्या पेटीत ठेवलं होतं. आईवडिलांना आभाळ ठेंगणं झालं होतं. एव्हाना छोट्या मोठ्या कामाने दमणारे आईबाबा दवाखान्यात धाव धाव धावत होते, पण त्यांच्या चेहऱ्यावर ...
अधिक वाचा

मैत्रीच्या पलीकडे आणि प्रेमाच्या अलीकडे..

आज एक गोष्ट लक्षात आली काय गं तुझ्या.? आज माझा सकाळचा मेसेज तुला पहाटे पहाटे जवळपास साडेचार वाजता आलाय.‌तो आज इतक्या लवकर का आला माहिती आहे. कारण तू स्वप्नात आली होती.‌ काहीतरी बोलायचं आहे म्हणून, मला वाडीवर भेटायला बोलावली होती. तिथं आपण भेटल्यावर... तू - कडू.. हाणला पाहिजे रे तुला. काय झालंय एकदमच. खूप वेगळा वेगळा वागत आहेस, आणि वाटतही आहेस. मी - काय कुठं.! उगाचच काहीतरी विचार करत बसू नकोस. तू - मी खुळी नाहीये, सगळं कळतं मला. तुझं तूच विचार करून बघ. मी - अगं., खरंच तसं काही नाहीये, अगदी नॉर्मलच आहे मी. तू - हेच हेच तर तुझं वागणं खटकते आहे मला. आधी असा नव्हता तू.‌ आधी असं पलटून उत्तर देत नव्हता मला. आणि उगाच मला बोलायला लावू नकोस हं. तुझं काय चुकते आहे ते तुझं तूच कबूल कर पाहू पटकन, नाहीतर हाणते बघ बुक्का..! मी - अगं, आता कसं समजावू तुला. तसं काहीच नाहीये. तू - ऐ, उगाच तापवू नकोस हं मला. मग मार खाशिल ते वेगळं आणि बोलून ही खूप घ्यावं लागेल हं श-या..! मी - हसत हसत, आहाहा... तुझ्या तोंडून माझं नांव ऐकायला कित्ती मस्त वाटतं मला.... तू - कडू.. विषय बदलू नकोस.‌ आता मी काय सांगते ...
अधिक वाचा