जीवनगाणे

येणारा जाणार प्रत्येक दिवस एकसारखा नसतो. एखाद्या दिवशी सारं काही मनासारखं घडतं असतं, तर एखाद्या दिवशी नेमकं याच्या उलट. पण तरीही प्रत्येक दिवसाच्या शेवटी आपण आनंदी असतोच. कारण दिवसभरात आपल्या नकळत आपल्या वाट्याला येणारे ते आनंदाचे क्षण.! खरंच., दररोज कितीतरी छोट्या छोट्या गोष्टी आपला संपूर्ण दिवस मजेत जायला कारणीभूत ठरलेल्या असतात. जरा विचार करा आणि आठवून बघा., म्हणजे सारं काही तुम्हाला उमगेल. दररोज सकाळचा पक्ष्यांचा किलबिलाट, घराच्या खिडकीतून तिरपी येणारी सुर्याची पहिली किरणं, गरमागरम चहाचा तो मदमस्त सुवास, शेजारून कुठंतरी भाकरी थापण्याचा येणारा आवाज, एखादा जठराग्नी पेटवणारा फोडणीचा दरवळ, आपण मनातल्या मनात गुणगुणत असलेलं आणि नेमकं त्याचवेळी tv, radioवर लागलेलं ते गाणं, घरातून बाहेर पडण्यापूर्वी आपल्या बाळाने दिलेला एक गोड मुका, तिचा 'संध्याकाळी लवकर घरी या हं..' असा प्रेमळ हुकूम, मग पुन्हा प्रवासातली मजा, ओखळपाळख नसताना कुणीतरी दिलेलं स्माईल, कामाच्या ठिकाणी कितीतरी ताण असताना कुणीतरी अचानक केलेली एखादी मिश्किल टिप्पणी आणि त्यानंतर पिकलेला हशा, दुपारच्या वेळी टिफिन वाटताना एकमेकांच्या आया, बहिणी, बायका यांचं होणारं मनसोक्त कौतुक, सकाळी संध्याकाळी नेहमी अगदी हसतमुखाने येणारा आणि तितक्याच प्रेमाने चहा वाटणारा चहावाला, असे कितीतरी अनमोल क्षण नकळतपणे आपल्या वाट्याला येत असतात आणि आपल्याला सुखावून जात असतात. या अशा कित्येक छोट्या छोट्या गोष्टीवरच आपला सारा दिवस अवलंबून असतो. फक्त आपलं लक्ष असलं पाहिजे किंवा लक्षात तरी आलं पाहिजे. बस्सं., आणि काय हवं.? बरोबर ना.!🎭

#आयुष्य_वगैरे 

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

आसू आणि हसू 🎭

आता सारं काही जवळपास संपल्यातच जमा होतं. तरीही का कुणास ठाऊक, पण त्यादिवशीच्या तुझ्या हसण्यामागचं कोडं काही केल्या मला सुटत नव्हतं. त्यादिवशी आपली कोर्टातील ती शेवटची तारीख होती. काही वर्षे का असेना, पण आपण सुखदुःखाचे क्षण एकत्र जगलेले होते. अशा ब-याच कडू गोड क्षणांची मी तिथं उजळणी करत बसलो होतो. त्यावेळी कधी अचानक मला खूप हसू यायचं, तर कधी आतल्या आत माझं मन हंबरडा फोडून रडायचं. पण सहज तुझ्याकडे नजर गेली की, मी‌ सगळं काही विसरून जायचो. आणि तेव्हा वाटायचं की हिला काहीच कसं काय वाटत नाहीये? इतक्या वर्षांचा आपला संसार आज शेवटच्या घटका मोजत असतानाही, ही बाई इतकी निर्विकार आणि हसतमुख कशी काय असू शकते? तो दिवस आणि त्यानंरचे काही दिवस असेच निघून गेले, पण त्या तुझ्या हसण्याचं गूढ मला काही केल्या अजूनही सुटत नव्हतं. आपले नंबर एकमेकांकडे सेव्ह असूनही मध्यंतरी बरीच वर्षे आपलं कसल्याही प्रकारचं बोलणं, वा साधा मेसेज ही नव्हता. तरीही एकदा तरी शेवटचं भेटावं आणि बोलावं म्हणून मी तुला आज इथं भेटायला बोलावलं आहे. मी - (तिला वरपासून खालपर्यंत न्याहाळत) अगं, कशी आहेस.? ती - (माझ्याकडे न बघताच) कशाला बोलाव...
अधिक वाचा

स्वामिनी..

एकत्र राहून सतत खटके उडायचे, म्हणून दादा वहिनी वेगळं राहत होते. दादा भाड्याच्या खोलीत रहायला गेल्यापासून आता जवळपास ५ वर्षे व्हायला आली होती. आणि वेगवेगळे राहिल्यापासून भांडणतंटे कमी होऊन नात्यात गोडवा ही वाढू लागला होता.  सगळं काही सुरळीत सुरू होतं. गेल्या काही वर्षांपासून दादा ज्या आनंदाच्या शोधात होता, तो आनंद आता त्याला खुणावत होता. वहिनीची डिलिव्हरी जवळ आली होती. तेव्हापासून आईवडिलांचं तिकडं येणं जाणं वाढलं होतं. पण घरातल्या सर्व भांडणांना आधीपासूनच मला दोषी धरण्यात आल्यामुळे मी मात्र तिकडे जातच नव्हतो. आईवडिलांच्याकडून दादा वहिनीची ख्यालीखुशाली जाणून घ्यायचो, बस्स इतकंच. शेवटी आपलं माणूस कुठे का असेना, सुखी असेल तर बस्स. आपल्याला आणि काय हवं.?  आणि एकदाचा तो दिवस उजाडला. पहाटे पहाटे पप्पांना दादाचा फोन आला, आणि मी काका झालो. सगळं घर आनंदाने नाचू लागलं होतं. वहिनी आणि बाळं दोघेही सुखरूप होते. पण का कुणास ठाऊक, बाळाला काचेच्या पेटीत ठेवलं होतं. आईवडिलांना आभाळ ठेंगणं झालं होतं. एव्हाना छोट्या मोठ्या कामाने दमणारे आईबाबा दवाखान्यात धाव धाव धावत होते, पण त्यांच्या चेहऱ्यावर ...
अधिक वाचा

मैत्रीच्या पलीकडे आणि प्रेमाच्या अलीकडे..

आज एक गोष्ट लक्षात आली काय गं तुझ्या.? आज माझा सकाळचा मेसेज तुला पहाटे पहाटे जवळपास साडेचार वाजता आलाय.‌तो आज इतक्या लवकर का आला माहिती आहे. कारण तू स्वप्नात आली होती.‌ काहीतरी बोलायचं आहे म्हणून, मला वाडीवर भेटायला बोलावली होती. तिथं आपण भेटल्यावर... तू - कडू.. हाणला पाहिजे रे तुला. काय झालंय एकदमच. खूप वेगळा वेगळा वागत आहेस, आणि वाटतही आहेस. मी - काय कुठं.! उगाचच काहीतरी विचार करत बसू नकोस. तू - मी खुळी नाहीये, सगळं कळतं मला. तुझं तूच विचार करून बघ. मी - अगं., खरंच तसं काही नाहीये, अगदी नॉर्मलच आहे मी. तू - हेच हेच तर तुझं वागणं खटकते आहे मला. आधी असा नव्हता तू.‌ आधी असं पलटून उत्तर देत नव्हता मला. आणि उगाच मला बोलायला लावू नकोस हं. तुझं काय चुकते आहे ते तुझं तूच कबूल कर पाहू पटकन, नाहीतर हाणते बघ बुक्का..! मी - अगं, आता कसं समजावू तुला. तसं काहीच नाहीये. तू - ऐ, उगाच तापवू नकोस हं मला. मग मार खाशिल ते वेगळं आणि बोलून ही खूप घ्यावं लागेल हं श-या..! मी - हसत हसत, आहाहा... तुझ्या तोंडून माझं नांव ऐकायला कित्ती मस्त वाटतं मला.... तू - कडू.. विषय बदलू नकोस.‌ आता मी काय सांगते ...
अधिक वाचा