Date वगैरे... १६/०१/२०२३

का कुणास ठाऊक, पण आज त्याचा हट्ट होता की, मी त्याच्या सोबत कोर्टात आलंच पाहिजे. तासभराचच काम असेल, म्हणून मी सुद्धा वाट वाकडी करून गेलोच.
भयानक गर्दी.!! जवळपास सगळ्याच वयाचे चेहरे तिथं दिसत होते. पक्षकारांपेक्षा जास्त वकीलच वकील दिसत होते. तारीख पे तारीख काय असतं, आणि कधी कधी कोर्टात फक्त दहा मिनिटांच्या कामासाठी अखंड दिवस कसा घालवावा लागतो, ते सुद्धा अनुभवलं. पण जे पाहिलं वगैरे, त्या सगळ्याची सल मात्र कायम मनात घर करून राहणार, हे कुठंतरी सतत वाटत होतं. कामकाज आवरल्यावर आम्ही दोघं चहाच्या टपरीवर आलो. दुपारची वेळ सरून जायला लागली होती. हळूहळू हवेत गारठा जाणवू लागला होता. चहाचा वाफाळता कप समोर येऊन आता खूप उशीर झाला होता, पण काही केल्या आम्हां दोघांचा हात चहाच्या कपाकडे जात नव्हता. मनातलं वादळं त्यानं डोळ्यात अडवलं आहे, असं मला वाटतं होतं. त्याचा चेहरा निर्विकार दिसत होता, पण आत खोलवर धाय मोकलून रडणारं, एक लहान मूल, मला दिसत होतं. तितक्यात तो अचानक भानावर आला, एव्हाना थंड झालेला चहा, त्याने गटागटा पिऊन टाकला. मला कसं तरी होतंय रे., मी जातो घरी. पण पुन्हा भेटू तेव्हा नक्की बोलू., नेहमी कोर्टात एकटाच यायचो मी, पण आज तू सोबत होतास, फार बरं वाटलं मनाला.! इतकंच बोलून तो लगेच चालता झाला. मी फक्त होकारार्थी मान हलवली, कारण कोर्टातून बाहेर आल्यापासून तर जशी काही माझी वाचाच बसली होती. सकाळपासून जे काही पाहत होतो, आणि याला जितका ओळखत होतो, त्यावरून माझ्या मनात विचारांच तांडव सुरू झालं होतं...
"तिचा जीव, तिला नव-याकडून मिळणाऱ्या त्या चार पैशांत अडकलेला आहे, आणि त्याचा जीव अजूनही तिच्यातच गुंतून पडला आहे.!"  एके काळी याचे मित्र याला म्हणायचे की, वेड्या.., अरे बायको आहे ती, प्रेयसी नाही. बायकोवर कुणी इतकं प्रेम करतं का.? बायकोला कुणी इतका जीव लावतं का.? तेव्हा हा म्हणायचा की, मित्रांनो.., लग्नाच्या बायकोला जीव नाही लावायचा, तर मग कुणाला लावायचा रे.? आपल्या मनात इतकी वर्षे दाबून ठेवलेल्या प्रेमाच्या भावना, प्रेमाबद्दलची स्वप्नं, आपल्या पार्टनर बरोबर सेलिब्रेट करायची नाहीत, तर मग आणखी कुणासोबत साजरी करायची..?? सगळ्यांच्याच वाट्याला प्रेयसीचं सुख नसतं रे, पण जर मी बायकोमध्ये प्रेयसी शोधून, तिच्यावर प्रेयसीसारखचं प्रेम केलं, जीव लावला, तर त्यात गैर काय.? एकवेळ प्रेयसी सोडून जाईल रे, पण बायको तर कायमस्वरूपी माझी आहे ना, माझी लाईफ पार्टनर आहे ना. Dateवर जायला कुणाला आवडणार नाही.? बरोबर ना.! कधीच कुठल्याही मुलीसोबत डेटवर न गेलेला तो,
पण आता प्रत्येक महिन्याला, तिथं कोर्टाच्या आवारात, ती एक हवी नकोशी Date त्यांच्या वाट्याला येतेच. तो आधीपासूनच जरा वक्तशीर वगैरे, कोर्टाचे कामकाज सुरू होण्यापूर्वीच, दहा वीस मिनिटे हजर होऊन, तिची वाट पाहत बसलेला असतो. मग एखाद्या कोरड्या ढगाप्रमाणे ती येते, अगदी रूक्ष. ज्याच्या सोबत आपण आपल्या आयुष्याची, कडू गोड आठवणींनी भरलेली, काही वर्षे काढलीत, त्याच्याकडे तिने साधा एक कटाक्ष ही न टाकावा, याच दुःख त्याच्या चेहऱ्यावर स्पष्ट दिसतं. तो एखाद्या याचकाप्रमाणे, एकसारखा फक्त तिच्याकडेच पाहत असतो, पण सारं व्यर्थ.!🎭
#आयुष्य_वगैरे
#अडगळ
#त्याच्या_मनातलं

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

आसू आणि हसू 🎭

आता सारं काही जवळपास संपल्यातच जमा होतं. तरीही का कुणास ठाऊक, पण त्यादिवशीच्या तुझ्या हसण्यामागचं कोडं काही केल्या मला सुटत नव्हतं. त्यादिवशी आपली कोर्टातील ती शेवटची तारीख होती. काही वर्षे का असेना, पण आपण सुखदुःखाचे क्षण एकत्र जगलेले होते. अशा ब-याच कडू गोड क्षणांची मी तिथं उजळणी करत बसलो होतो. त्यावेळी कधी अचानक मला खूप हसू यायचं, तर कधी आतल्या आत माझं मन हंबरडा फोडून रडायचं. पण सहज तुझ्याकडे नजर गेली की, मी‌ सगळं काही विसरून जायचो. आणि तेव्हा वाटायचं की हिला काहीच कसं काय वाटत नाहीये? इतक्या वर्षांचा आपला संसार आज शेवटच्या घटका मोजत असतानाही, ही बाई इतकी निर्विकार आणि हसतमुख कशी काय असू शकते? तो दिवस आणि त्यानंरचे काही दिवस असेच निघून गेले, पण त्या तुझ्या हसण्याचं गूढ मला काही केल्या अजूनही सुटत नव्हतं. आपले नंबर एकमेकांकडे सेव्ह असूनही मध्यंतरी बरीच वर्षे आपलं कसल्याही प्रकारचं बोलणं, वा साधा मेसेज ही नव्हता. तरीही एकदा तरी शेवटचं भेटावं आणि बोलावं म्हणून मी तुला आज इथं भेटायला बोलावलं आहे. मी - (तिला वरपासून खालपर्यंत न्याहाळत) अगं, कशी आहेस.? ती - (माझ्याकडे न बघताच) कशाला बोलाव...
अधिक वाचा

स्वामिनी..

एकत्र राहून सतत खटके उडायचे, म्हणून दादा वहिनी वेगळं राहत होते. दादा भाड्याच्या खोलीत रहायला गेल्यापासून आता जवळपास ५ वर्षे व्हायला आली होती. आणि वेगवेगळे राहिल्यापासून भांडणतंटे कमी होऊन नात्यात गोडवा ही वाढू लागला होता.  सगळं काही सुरळीत सुरू होतं. गेल्या काही वर्षांपासून दादा ज्या आनंदाच्या शोधात होता, तो आनंद आता त्याला खुणावत होता. वहिनीची डिलिव्हरी जवळ आली होती. तेव्हापासून आईवडिलांचं तिकडं येणं जाणं वाढलं होतं. पण घरातल्या सर्व भांडणांना आधीपासूनच मला दोषी धरण्यात आल्यामुळे मी मात्र तिकडे जातच नव्हतो. आईवडिलांच्याकडून दादा वहिनीची ख्यालीखुशाली जाणून घ्यायचो, बस्स इतकंच. शेवटी आपलं माणूस कुठे का असेना, सुखी असेल तर बस्स. आपल्याला आणि काय हवं.?  आणि एकदाचा तो दिवस उजाडला. पहाटे पहाटे पप्पांना दादाचा फोन आला, आणि मी काका झालो. सगळं घर आनंदाने नाचू लागलं होतं. वहिनी आणि बाळं दोघेही सुखरूप होते. पण का कुणास ठाऊक, बाळाला काचेच्या पेटीत ठेवलं होतं. आईवडिलांना आभाळ ठेंगणं झालं होतं. एव्हाना छोट्या मोठ्या कामाने दमणारे आईबाबा दवाखान्यात धाव धाव धावत होते, पण त्यांच्या चेहऱ्यावर ...
अधिक वाचा

मैत्रीच्या पलीकडे आणि प्रेमाच्या अलीकडे..

आज एक गोष्ट लक्षात आली काय गं तुझ्या.? आज माझा सकाळचा मेसेज तुला पहाटे पहाटे जवळपास साडेचार वाजता आलाय.‌तो आज इतक्या लवकर का आला माहिती आहे. कारण तू स्वप्नात आली होती.‌ काहीतरी बोलायचं आहे म्हणून, मला वाडीवर भेटायला बोलावली होती. तिथं आपण भेटल्यावर... तू - कडू.. हाणला पाहिजे रे तुला. काय झालंय एकदमच. खूप वेगळा वेगळा वागत आहेस, आणि वाटतही आहेस. मी - काय कुठं.! उगाचच काहीतरी विचार करत बसू नकोस. तू - मी खुळी नाहीये, सगळं कळतं मला. तुझं तूच विचार करून बघ. मी - अगं., खरंच तसं काही नाहीये, अगदी नॉर्मलच आहे मी. तू - हेच हेच तर तुझं वागणं खटकते आहे मला. आधी असा नव्हता तू.‌ आधी असं पलटून उत्तर देत नव्हता मला. आणि उगाच मला बोलायला लावू नकोस हं. तुझं काय चुकते आहे ते तुझं तूच कबूल कर पाहू पटकन, नाहीतर हाणते बघ बुक्का..! मी - अगं, आता कसं समजावू तुला. तसं काहीच नाहीये. तू - ऐ, उगाच तापवू नकोस हं मला. मग मार खाशिल ते वेगळं आणि बोलून ही खूप घ्यावं लागेल हं श-या..! मी - हसत हसत, आहाहा... तुझ्या तोंडून माझं नांव ऐकायला कित्ती मस्त वाटतं मला.... तू - कडू.. विषय बदलू नकोस.‌ आता मी काय सांगते ...
अधिक वाचा