१० ऑगस्ट, २०२३

एक छोटासा किस्सा..!
कामावरून घरी परतताना नेहमी प्रमाणे बसची वाट पाहत उभा होतो. ब-यापैकी सगळ्यांनाच लवकरात लवकर घरी पोहचायची घाई, तशीच मलाही. अधेमध्ये हातातील मोबाईल स्क्रोल करत बसच्या वाटेला डोळे लावून होतो. नेहमीच्या ओळखीतले सहप्रवासी ही कधीचे आले होते. त्यातच आज आठवडी बाजाराचा दिवस, त्यामुळे तो चौक भरपूर गजबजला होता. तिथं अगदी हाकेच्या अंतरावर थांबलेली काही प्रेमी युगुलं लाडीकपणाने एकमेकांकडे पाहत फोनवर बोलण्यात हरवली होती. बस यायला अजूनही जवळपास पंधराएक मिनिटे बाकी होती. तितक्यात एक भरपूर दारू वगैरे पिलेला इसम तिथं येऊन कडमडला. त्याला धड उभंही राहता येत नव्हतं. मग तिथं उभ्या असलेल्या ब-यापैकी सा-यांनी लागलीच नाकाला हात लावला. देशी घेतलाय.. देशी घेतलाय.. अशी बहुतेक पुरूषांची कुजबूज ऐकू येऊ लागली. तिथं बसायला असलेल्या थोड्याशा शिल्लक जागेवर बसायला तो पुढे सरसावला आणि तिथं असलेल्या सर्वांनी तो अखंड बाकडाच मोकळा करून त्याला देऊन टाकला. तो पठ्ठयाही मग न बसता सरळ सरळ आडवाच झाला. तो इसम अजूनही कुणालाही, कसलंही, एक अवाक्षरही बोलला नव्हता, पण तिथं उभ्या असणाऱ्या सर्वांच्याच चर्चेचा आता तो विषय बनला होता. महिला मंडळींनी नेहमीप्रमाणे हा इतका पितो, तर मग याची मुलं बाळं, बायको, आई-बाप वगैरे कुणी असतील, तर याच्या सोबत कसे राहत असतील.? यावर व्याख्यान सुरू केलं होतं. बिचा-या बायकोचं कित्ती हाल होत असतील, तो तिला दररोज मारहाण करत असेल वगैरे वगैरे. एक दोन महिलांचा तर कंठही दाटून येऊन, डोळे ओलावले होते. तर पुरूष मंडळी नेमकं याच्या उलट चर्चा करत होती. घरी याला त्रास असेल, बायको नीट वागत नसेल, म्हणून हा व्यसनाकडे वळला असेल वगैरे वगैरे. हे सगळं बोलणं माझ्याही कानावर पडत होतं आणि बहुतेक त्या दारू पिऊन बाकड्यावर निवांत पडलेल्या इसमाच्याही. तेवढ्यात हळूवार आवाजात त्याची चाललेली बडबड सर्वांच्या लक्षात यायला लागली.., सगळे नाटकी आहेत, सगळे स्वार्थी आहेत, कुणी कुणाचं नाही, एकटेच जन्माला आलोय आपण नि एकटेच जाणार, कितीही कमावलं तरी सारं काही इथंच ठेवून जाणार, जो तो खोटेपणाने वागतोय, ख-याचं सोंग लय वाईट, म्हणून मी माझ्या आनंदासाठी दररोज होतो टाईट.! मला बेवडा म्हणता तुम्ही, पण आपण सारे बेवडेच. दुःख हे दारू सारखंच, आपण कळत नकळत दुःख नावाची दारू दररोज पितो. फक्त प्रत्येकाचा ब्रॅण्ड वेगवेगळा असतो, इतकाच काय तो फरक.!
नेहमी प्रमाणे बस आली. तिथल्या बघ्यांनी आणि टीकाकारांनी लागलीच भूमिका बदलली आणि प्रवासी झाले. डबल बेल वाजली, बस सुटली, बस थांब्यावर आता फक्त तो दारू पिऊन बाकड्यावर निवांत पडलेला इसमच बाकी होता, आणि बसमधल्या प्रवाशांनी आता वेगळ्याच विषयावर व्याख्यानं सुरू केलं होतं, नेहमीसारखचं.! 🎭
#आयुष्य_वगैरे 
#अडगळ

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

आसू आणि हसू 🎭

आता सारं काही जवळपास संपल्यातच जमा होतं. तरीही का कुणास ठाऊक, पण त्यादिवशीच्या तुझ्या हसण्यामागचं कोडं काही केल्या मला सुटत नव्हतं. त्यादिवशी आपली कोर्टातील ती शेवटची तारीख होती. काही वर्षे का असेना, पण आपण सुखदुःखाचे क्षण एकत्र जगलेले होते. अशा ब-याच कडू गोड क्षणांची मी तिथं उजळणी करत बसलो होतो. त्यावेळी कधी अचानक मला खूप हसू यायचं, तर कधी आतल्या आत माझं मन हंबरडा फोडून रडायचं. पण सहज तुझ्याकडे नजर गेली की, मी‌ सगळं काही विसरून जायचो. आणि तेव्हा वाटायचं की हिला काहीच कसं काय वाटत नाहीये? इतक्या वर्षांचा आपला संसार आज शेवटच्या घटका मोजत असतानाही, ही बाई इतकी निर्विकार आणि हसतमुख कशी काय असू शकते? तो दिवस आणि त्यानंरचे काही दिवस असेच निघून गेले, पण त्या तुझ्या हसण्याचं गूढ मला काही केल्या अजूनही सुटत नव्हतं. आपले नंबर एकमेकांकडे सेव्ह असूनही मध्यंतरी बरीच वर्षे आपलं कसल्याही प्रकारचं बोलणं, वा साधा मेसेज ही नव्हता. तरीही एकदा तरी शेवटचं भेटावं आणि बोलावं म्हणून मी तुला आज इथं भेटायला बोलावलं आहे. मी - (तिला वरपासून खालपर्यंत न्याहाळत) अगं, कशी आहेस.? ती - (माझ्याकडे न बघताच) कशाला बोलाव...
अधिक वाचा

स्वामिनी..

एकत्र राहून सतत खटके उडायचे, म्हणून दादा वहिनी वेगळं राहत होते. दादा भाड्याच्या खोलीत रहायला गेल्यापासून आता जवळपास ५ वर्षे व्हायला आली होती. आणि वेगवेगळे राहिल्यापासून भांडणतंटे कमी होऊन नात्यात गोडवा ही वाढू लागला होता.  सगळं काही सुरळीत सुरू होतं. गेल्या काही वर्षांपासून दादा ज्या आनंदाच्या शोधात होता, तो आनंद आता त्याला खुणावत होता. वहिनीची डिलिव्हरी जवळ आली होती. तेव्हापासून आईवडिलांचं तिकडं येणं जाणं वाढलं होतं. पण घरातल्या सर्व भांडणांना आधीपासूनच मला दोषी धरण्यात आल्यामुळे मी मात्र तिकडे जातच नव्हतो. आईवडिलांच्याकडून दादा वहिनीची ख्यालीखुशाली जाणून घ्यायचो, बस्स इतकंच. शेवटी आपलं माणूस कुठे का असेना, सुखी असेल तर बस्स. आपल्याला आणि काय हवं.?  आणि एकदाचा तो दिवस उजाडला. पहाटे पहाटे पप्पांना दादाचा फोन आला, आणि मी काका झालो. सगळं घर आनंदाने नाचू लागलं होतं. वहिनी आणि बाळं दोघेही सुखरूप होते. पण का कुणास ठाऊक, बाळाला काचेच्या पेटीत ठेवलं होतं. आईवडिलांना आभाळ ठेंगणं झालं होतं. एव्हाना छोट्या मोठ्या कामाने दमणारे आईबाबा दवाखान्यात धाव धाव धावत होते, पण त्यांच्या चेहऱ्यावर ...
अधिक वाचा

मैत्रीच्या पलीकडे आणि प्रेमाच्या अलीकडे..

आज एक गोष्ट लक्षात आली काय गं तुझ्या.? आज माझा सकाळचा मेसेज तुला पहाटे पहाटे जवळपास साडेचार वाजता आलाय.‌तो आज इतक्या लवकर का आला माहिती आहे. कारण तू स्वप्नात आली होती.‌ काहीतरी बोलायचं आहे म्हणून, मला वाडीवर भेटायला बोलावली होती. तिथं आपण भेटल्यावर... तू - कडू.. हाणला पाहिजे रे तुला. काय झालंय एकदमच. खूप वेगळा वेगळा वागत आहेस, आणि वाटतही आहेस. मी - काय कुठं.! उगाचच काहीतरी विचार करत बसू नकोस. तू - मी खुळी नाहीये, सगळं कळतं मला. तुझं तूच विचार करून बघ. मी - अगं., खरंच तसं काही नाहीये, अगदी नॉर्मलच आहे मी. तू - हेच हेच तर तुझं वागणं खटकते आहे मला. आधी असा नव्हता तू.‌ आधी असं पलटून उत्तर देत नव्हता मला. आणि उगाच मला बोलायला लावू नकोस हं. तुझं काय चुकते आहे ते तुझं तूच कबूल कर पाहू पटकन, नाहीतर हाणते बघ बुक्का..! मी - अगं, आता कसं समजावू तुला. तसं काहीच नाहीये. तू - ऐ, उगाच तापवू नकोस हं मला. मग मार खाशिल ते वेगळं आणि बोलून ही खूप घ्यावं लागेल हं श-या..! मी - हसत हसत, आहाहा... तुझ्या तोंडून माझं नांव ऐकायला कित्ती मस्त वाटतं मला.... तू - कडू.. विषय बदलू नकोस.‌ आता मी काय सांगते ...
अधिक वाचा