#आयुष्य_वगैरे 🎭

कधीकाळी दिसेल त्या वाहनाच्या मागे मागे धावणारा, संध्याकाळी कामावरून लवकरात लवकर घरी पोहोचण्यासाठी धडपडणारा, आता नेहमीच निवांत दिसतो. त्याची सकाळ तर तशी नेहमीसारखीच वाटते, पण संध्याकाळ अशी कशी काय बदललेली असेल.? हव्या त्या स्टॉपवर, हव्या त्या वेळी पोहचून ही तो आता ब-यापैकी वाहनांचा पाठलाग न करता निवांत उभा दिसतो. कित्येकदा तर मी त्याला अगदी हाताच्या अंतरावर असणारी वाहनं ही सोडून निवांत थांबलेलं पाहिलंय. तेव्हा मला प्रश्न पडतो की, असा नेमका काय बरं बदल झाला असेल याच्या आयुष्यात.?🎭 #आयुष्य_वगैरे ❤️🫂

प्रिय बाळं चिनू ताई, तसं हे खूप दिवसांपूर्वी म्हणजे बहुतेक सव्वा एक वर्षापूर्वी लिहिलेलं आहे, पण का कुणास ठाऊक, ना तेव्हा तुला पाठवायची हिम्मत झाली, आणि ना आत्ताही होत आहे. अगदी लहानपणापासून तू अंगाखांद्यावर खेळलेली, मला बहीण वगैरे नसल्याने अगदी लहानपणीच तू माझी चिनू ताई झालेली. तुझ्या बालपणात कित्ती कित्ती गोड आणि सुंदर आठवणी दिलेल्या आहेस तू. तसं विशेष काही नाही, पण आपल्या अंतर्मनात नेमकं काय चाललं आहे हे आपल्याला काहीच माहीत नसतं. आणि बहुतेक याच पर्यावसान आपल्याला पडणाऱ्या स्वप्नात होत असावं. काही महिन्यांपूर्वी मला पडलेल्या एका स्वप्नात तू, मी आणि माझी एक मैत्रीण असे आपण तिघे मस्तपैकी भटकंती करत होतो, पण खरंतर real life मध्ये माझी अशी कोणी मैत्रीण कधीच नव्हती, आणि आजही नाही. तेव्हा मला हे स्वप्न अगदी नॉर्मल वाटलं, म्हणून तुला याबद्दल काहीच बोललो नाही. पण चिनूताई, काही दिवसांपूर्वी तू पुन्हा एकदा माझ्या स्वप्नात तू आली होतीस. यावेळी तू अगदी लहान होतीस. अगदी पांढराशुभ्र ड्रेस, पार्ले जी च्या बिस्कीट पुड्यावर ती छोटीशी मुलगी असते ना, अगदी तिच्यासारखे केस, गोरे गोरे गुबगुबीत गाल फुगवून...

                        घरात रडारड अजूनही सुरूच होती. पण त्या सगळ्या आवाजात त्याच्या आईचा आवाज मात्र काळीज चिरून जाता होता. पिल्या.. कुठं गेलास रे.? कुठं शोधू तुला.? काहीच का बोलला नाहीस रे.? तुझी आई ना रे मी, पण मी सुद्धा तुझ्या मनात काय चाललंय ते का समजू शकले नाही रे.? पिल्या.. का केलंस रे असं.? एव्हाना सगळे सोपस्कार पार पडले होते. हुंदका दाबून एका कोपऱ्यात खाली मान घालून मी गप्प बसून होतो. बाजूच्या टेबलावर त्याचा पोस्टमॉर्टेम रिपोर्ट पडला होता. 'श्वास गुदमरून मृत्यू' बस्स इतकंच काय ते लिहिलं होतं त्यात. पण त्यानं हे असं पाऊल का उचललं याचं नेमकं कारण मात्र अजूनही कुणालाच माहीत नव्हतं.                         नंतर काही दिवसांनी त्याची आई त्याच्याशी निगडीत आठवणी कवटाळून हमसून हमसून रडताना पुन्हा एकदा दिसून आली. ते पाहून खूप दिवसांनी मी पुन्हा एकदा त्यांच्या घराची पायरी चढलो. एखाद्या लहान मुलाप्रमाणे त्याची आई ...

सकाळपासून विचार करतो आहे की, नेमक्या कशा आणि काय शुभेच्छा द्याव्यात. पण वेगळं असं काहीच सुचत नव्हतं. कारण तुझ्याबद्दल विचार करत असताना सभोवताली दुसरं काहीच दिसत नव्हतं. या बाजूला पहावं तर त्या बाजूने तू खुणावताना दिसायची. आणि त्या बाजूला पहावं तर विरूद्ध बाजूनेही तूच खुणावताना दिसायची. म्हणून मग विचार केला की, आपल्या आयुष्याचा कण कण आणि क्षणक्षण व्यापून टाकलेल्या व्यक्तीला आपण दुसरं आणखी द्यायचं तरी काय.? म्हणून मग दोन चार शब्दच लिहून पाठवूयात असं ठरलं. कारण त्यापलीकडे फक्त माझं असं माझ्याकडे दुसरं काहीच नाहीये, म्हणून हा खटाटोप.! माझ्या आयुष्यातील सर्वात जास्त आवडत्या आणि एकमेव स्त्री पात्रास (चिमणी सह) महिला दिनाच्या मनःपूर्वक खूप खूप शुभेच्छा.!💐🍫🤝🙏😁

सुखात तर सगळेच एकमेकांची आठवण काढतात, पण आपण दुःखात असताना आपल्याला ज्यांची आठवण येते ना, ती माणसं आपल्यासाठी खूप खास असतात. तुझ्यासाठी मोबाईलच्या नेटवर्कप्रमाणे आहे ना मी, आहे पण आणि नाही पण.! तसं पहायला गेलं तर तुझ्या आयुष्यात माझं काहीच अस्तित्व नसतानाही, तू माझं अस्तित्व जपते आहेस. तुला माझी आठवण येणं, माझ्याशी बोलावंसं वाटणं, हे कित्ती भारी वाटत मला. हळूहळू किती आपलसं केलं आहेस तू मला, तरीही मी नेहमीच गोंधळलेला असतो की तुझ्याशी नेमकं कसं वागावं.!? कारण कितीही समजावलं तरी माझं मन प्रेमाची वाट सोडायला तयार नाही, आणि तुझं मन तर खूप खूप आधीपासूनच मैत्रीच्या वाटेवर मार्गस्थ.!🎭 #आयुष्य_वगैरे 🫂 #गंध_आठवणींचा ❤️

                    पप्पा कामावर गेले की घराची सगळी जबाबदारी आईच्या खांद्यावर असायची. घरची सगळी कामं आवरली की दुपारच्या पुढे आई जळण शोधायला घराबाहेर पडायची. तसं रेशनकार्डावर रॉकेल मिळायचं, पण ते ही फारच कमी आणि शेकडो लोकांच्या लाईनीत तासभर थांबून. कधी कधी तर नेमका आईचा नंबर यायला अन् ते रॉकेलचं डबडं संपायला, असंही व्हायचं. मग आई तिथून चक्क रडत रडत घरी यायची. रॉकेल मिळालं तर, या आशेवर सजवलेली स्वप्नं क्षणार्धात जमीनदोस्त व्हायची आणि पुन्हा तिच्या डोळ्यांपुढे तो चुलीचा धूर दाटू लागायचा. मोकळ्या कॅनने रडत घरी आल्यावर सर्वात आधी माझी आजी आईच्या नावाने शिमगा करायची, तिचं झालं की मग आजोबा ही तेच करायचे. संध्याकाळी पप्पा कामावरून घरी परतले की पुन्हा तेच. पंधरा दिवसांनी पुन्हा रॉकेलचं डबडं यायचं, त्यात नंबर लागला तर ठीक, नाहीतर पुन्हा सगळं तेच ते आईला ऐकून घ्यावं लागायचं.                     तसं गावात खूप वखारी होत्या आणि अजूनही आहेत. पण तेव्हा जळ...

अगदी छोट्या छोट्या गोष्टीत सुख शोधणा-या माणसाला  ते सुखही फार सहजासहजी कधीच मिळत नाही.!                   सुरूवात नेमकी कुठून आणि कशी करावी, हे काहीच कळत नाहीये. तरीही फार फार मागे न जाता, मागील फक्त दोन तीन दिवसांवरच बोललेलं बरं. माझा वाढदिवस १५ जानेवारीला. अगदी लहानपणापासूनच घरी वाढदिवस साजरा करून कधीच माहीत नाही, आणि अजूनही कधीतरी मी स्वतः पुढाकार घेऊन सगळं काही केलं की, कधी कधी माझा आणि घरच्या इतर मंडळींचा वाढदिवस वगैरे साजरा होतो. लहानपणी आणि आत्ताही केक वगैरे कापायची परंपरा नसली तरी माझ्या लहानपणी वाढदिवसाच्या दिवशी आई मला आंघोळ घालायची. एखादा नवीन जोड घेतला असेल तर ठीक नाहीतर नुकत्याच गेलेल्या दिवाळीला घेतलेला ड्रेस मस्त स्वच्छ धुवून मला घालायची. त्यानंतर सर्वात आधी माझं औक्षण करायची, खूप माया करायची, दृष्ट काढून टाकायची आणि दृष्ट काढून टाकत असताना ओठातल्या ओठात काहीतरी पुटपुटत असायची. त्यानंतर चहा नाश्ता वगैरे झाला की जेवायच्या आधी मला घरगुती शेवयांची गोड खीर खाऊ घालायची. औक्षण करताना आईने माझ्या कपाळावर लावलेला टिळा मी दिवसभर मि...