#आयुष्य_वगैरे 🎭

आज महिन्याचा आणि वर्षाचा शेवटचा दिवस. सकाळपासूनच सगळीकडे संध्याकाळ कशी, आणि कुठे घालवायची, याच नियोजन सुरू होतं. मला माहित होतं की माझ्या घराला माझ्याशिवाय कुणीच नाही, म्हणून मी माझा 31st माझ्या घरासोबत साजरा करायचं ठरवलं होतं. तसा गेल्या काही वर्षांपासून माझा हाच बेत जवळपास ठरलेलाच, तोच यंदाही.! माझं काम आवरल्यावर, दुपारच्या वेळी कोर्टासमोरून जात असताना, कोपऱ्यावरच्या टपरीवर मी नेहमीप्रमाणे चहासाठी थांबलो. हवेत तसा दिवसभर गारठा जाणवत रहायचा, त्यामुळे अधेमध्ये सतत चहा प्यावासा वाटायचं. टपरीवर गेल्यावर वडापाव खाल्ला नाही, असं कधीच होत नाही, म्हणून मग सोबतीला एक वडापाव घेतलाच. चहा आणि वडापावचे आमदार, तोंडाच्या विधानसभेत शपथविधीला जाणारच, तितक्यात मला ती‌ ओळखीची हाक ऐकू आली. हो.. बरोबर,‌ तोच होता तो.‌ नेहमीच इथंच आसपास गाठ पडणारा. तो आला, बाजूला बसला, आणि मी त्याच्या बोलण्यात हरवून, आमच्या गप्पा टप्पा कधी सुरू झाल्या, ते माझं मलाही कळलं नाही. नेहमीसारखच त्याला सहज न्याहाळत असताना, मला त्याच्या उजव्या हाताच्या करंगळी आणि मनगटाच्या मधल्या भागावर काहीतरी लिहलेलं दिसलं. तसं लगेचच मी त्याला ...

छे.... मला कुठे येते गं तुझी आठवण.? मी अगदी मस्त मजेत निवांत आहे. मी नाही शोधत आता अंगणात तुझ्या हातची रांगोळी, मला नाही ऐकू येत आता तुझ्या हातच्या बांगड्यांची किणकिण, मला नाही जाणवत आता तुझ्या पावलांचा तो लयबद्ध आवाज, मला नाही भुलवत आता तुझ्या पैंजणाचा तो साज, दिसत नाही मला आता ताटातल्या भाकरीवर तुझ्या बोटांची नक्षी, माझी वाट पाहत नाहीत आता तुझ्या नजरेचे ते उनाड पक्षी, छे.... मला कुठे येते गं तुझी आठवण.? मी अगदी मस्त मजेत निवांत आहे. नाही आठवत तू मला आता मी जेवायला बसल्यावर, नाही आठवत मला ती आता तुझ्या हातची चटणी भाकर, किती छान करायचीस गं तू ती तिखट सांडग्याची आमटी, ती चवही आठवत नाही मला आता तिखट सांडगा ताटात आल्यावर, नाही बोलत गं माझ्याशी आता ती तांब्या वाटीची जोडी, किती खोड्या काढायचीस तू जेवताना कित्ती वाढायची ना गं जेवणाची गोडी, छे.... मला कुठे येते गं तुझी आठवण.? मी अगदी मस्त मजेत निवांत आहे. माझ्या कपड्यांना येत नाही‌ आता कंम्फर्टचा तो विषेश वास, कपड्यांची घडीही विस्कटलेली अन् फक्त नावालाच धुतलेला असतो तो माझा हातरूमाल, मी आरशात स्वतःला पाहताना...

कधी नव्हे ते भेटली #ती किती काय काय बोलली ती, मी म्हणालो मी वेडा गं माझं तुझ्यावर कित्ती #प्रेम गं, ती म्हणाली वेडाच रे तू असलं तर कधीच माझ्या स्वप्नातही नव्हतं, मी म्हणालो काय करावं मी ते आता मला सांग ना, ती म्हणाली मला विचारून प्रेम केलंस.? आता तूच तुझं बघ ना, #एकतर्फी 💔प्रेम तुझं, त्यात माझा काय रे दोष, उगाच उदास रडत बसतोस, होऊन आठवणीत बेहोश, न मागता मला माझ्या प्रश्नांची #उत्तरं मिळाली, उरलीसुरली #स्वप्नं माझी कायमची मातीत मिळाली, आजही नेहमीच अधेमधे आमचं बोलणं होतं, मी नॉर्मल वागतो पण तिला चुकल्यासारखं होतं.!🎭 #अडगळ #काल्पनिक_वगैरे

Happy Birthday to you रिया राणी..!💓🤗🎂 आत्ता आपली रिया राणी ज्या वयात आहे ना, बालपणी तू आणि मी बहुतेक याच वयामध्ये असताना, मी तुझ्या प्रेमात(एकतर्फी) पडलो होतो बघ. तेव्हा मला तुझा बर्थडे वगैरे कधी आहे, हे काही माहित नव्हतं, आणि त्यानंतर ही बरीच वर्षे माहीत नव्हतं. आणि तुझा बर्थडे अमुक दिवशी असतो, हे मला नेमकं कधी कळालं, हे मला आत्ता देखील अजिबात आठवत नाही. हां., पण जेव्हा कधी मला कळालं ना, की तुझा बर्थडे अमुक दिवशी असतो, तेव्हा पासून नेहमीच वाटायचं की, आपण हिला बर्थडे विश केलं पाहिजे. छोटीशी का असेना, पण आपल्या ऐपतीप्रमाणे काहीतरी भेटवस्तू दिली पाहिजे. पण तेव्हा असा योग कधी जमून आलाच नाही. तुझा बर्थडे वगैरे असला की, मी तुझ्या घराजवळ घिरट्या घालायचो, पण बोलायची हिम्मतच व्हायची नाही. तेव्हा आमच्या घराजवळ फक्त शेजारच्या सरांच्या घरी लॅंडलाईन होता, आणि फोन नंबरची एक भली मोठी डिरेक्टरी ही होती. मग त्यातून मी तुझ्या पप्पांच्या नावाचा नंबर शोधून काढला होता. तेव्हा वाटायचं की, तुझ्या घरच्या लॅंडलाईनवर रात्री बारा वाजता फोन करून, तुला सर्वात आधी वाढदिवसाच्या शुभेच्छा द्याव्यात, पण दुर्...

कधी कधी वाटतं की, तुझ्याशी अजूनही खूप काही बोलायचं राहून गेलंय. आणि कधी कधी वाटतं की, आता बोलायला काहीच शिल्लक उरलं नाहीये बहुतेक. आजही असचं काहीसं वाटते आहे बघ. हां.., पण एक मात्र खरं की, हा वेडा अजूनही खूप सारी वेडी स्वप्नं उराशी बाळगून आहे. त्यापैकी माझ्या मनाच्या अगदी जवळची, आणि खूप खूप जुनी अशी स्वप्नं सांगायची झाली तर, १) भल्या पहाटे पहाटे, तुझ्याशी गप्पा मारत आपलं घर ते #नरसोबाची_वाडी, चालत जायचं आहे. तिथं तुझ्या सोबतीने देवदर्शन करायचं आहे, एका पंगतीला, अगदी एकमेकांच्या बाजूला बसून तीर्थप्रसाद घ्यायचा आहे, आणि शेवटी पौर्णिमेच्या चंद्राला न्याहाळत, नदीकाठी खूप खूप उशीरापर्यंत तुझ्याशी बोलत बसायचं आहे.😌 २) RHTDM पिक्चरमध्ये मॅडीने रिनाचा बर्थडे, ज्या पद्धतीने साजरा केला होता ना, अगदी तसाच, मला तुझा एखादा तरी बर्थडे साजरा करायचा आहे.😌 ३) मी नेहमीच तुला चोरट्या नजरेने पाहत आलोय, पण निदान एकदा, एक दिवस तरी, तू फक्त आणि फक्त माझ्यासाठी वेळ काढावास, आणि तो अखंड दिवस, मला-तुला शक्य असेल तितका जास्तीत जास्त वेळ, मला फक्त आणि फक्त तुलाच पाहत बसून रहायचं आहे.😌 ही ...

नेहमीप्रमाणे तुझा फोटो पाहत असताना आज सहज वाटून गेलं की, मी तुझ्या फोटोला जितक्या उशीरापर्यंत टक लावून पाहू शकतो अथवा पाहतो, तेवढं टक लावून, वा तेवढ्या उशीरापर्यंत आजतागायत एकदाही मी तुला पाहिलेलं नाही. बालपणापासून ते आपण तरूणपणात पदार्पण करेपर्यंत, हे असंच सुरू होतं. तुला चोरुन चोरुन पाहताना, फार फार तर फक्त दीड दोन मिनिटेच मी टक लावून पाहू शकायचो. कारण तेव्हा मनात ही एक भीती असायची की कुणीतरी पाहिलं तर, आणि दुसरी भीती म्हणजे तू अचानकपणे एकदमच माझ्याकडे नजर वळवली तर. पण तरीही तेव्हापासूनच मी तुला दररोज थोडं थोडं पाहत पाहत, माझ्या मनात साठवत होतो. का कुणास ठाऊक, पण माझ्या मनाचा कोपरा न कोपरा तू व्यापून टाकलेला असूनही, तुला पहायची माझी ही ओढ अजूनही तशीच कायम आहे.! हां..,‌ पण जेव्हा आपण बालाजी मंदिरात भेटलो ना, निदान तेव्हा तरी, एकदा का असेना, पण मी तुला खूप जवळून पाहिलं, आणि अनुभवलं ही. इतक्या वर्षात पहिल्यांदाच मी तुझ्याशी थेट बोलत होतो. लहानपणी आपण वंदना दी च्या क्लासमध्ये ब-यापैकी घोळका करून बसायचो, आणि वंदना दी आपल्या सर्वांच्या मध्ये बसायची. त्यावेळी नेहमीच मी तुझ्या समोरची, किं...

सकाळी साडे अकराच्या सुमारास तो कोर्टात येऊन बसला होता. त्याच्या कामाचा नंबर येण्याआधी दुसऱ्या एका कामाचा cross सुरू होता. Cross, बोर्ड, मेहेरबान, या व  अशा अनेक वकीली शब्दांचा, त्याला तसा फारच कमी परिचय, पण गेल्या काही वर्षांत महिनाकाठी दोन तीनदा इथं येऊन, हे असे शब्द आता त्याला परिचयाचे झाले होते. जवळपास अर्ध्या पाऊण तासाने, तो सुरू असलेला cross संपला. मग दहा एक मिनिटं गेली असतील, तितक्यात उशिरापासून शांत बसून असलेले त्याचे वकील साहेब जागेवर उभे राहिले. सर्वात आधी त्यांनी अदबीने न्यायाधीशांना अभिवादन केलं, आणि लागलीच तिथल्या शिपायाने त्याच्या बायकोच्या नावाने आवाज दिला. तशी ती लगेचच पिंजऱ्यात येऊन उभी राहिली. तिला तिथं तसं उभं पाहून क्षणभरासाठी त्याच्या मनात खूप काही येऊन गेलं, आणि त्याला जुने दिवसही आठवून गेले. तो भूतकाळात हरवणार तितक्यात वकील साहेबांच्या आवाजाने तो भानावर आला. वकील साहेब न्यायाधीश महाराजांच्या अगदी समोर थांबून, दाखल केलेलं म्हणणं पुन्हा एकदा नजरेखालून घालत होते. आजूबाजूला जमलेल्या सर्वांच्या नजरा त्यांच्याकडे रोखल्या होत्या. आपापलं रडगाणं घेऊन कोर्टात आलेल्या आण...

तू इथं नाही, असं समजून मी इकडं तिकडं वावरत होतो. पण काल अचानकच तुझा फोन काय येतो, आपलं बोलणं काय होतं, मग पुन्हा खूप उशीरापर्यंत आपला मेसेज मेसेजचा खेळ, आणि तुझं ते खास माझ्यासाठी, त्या रिक्षावाल्याला रस्ता सांगत सांगत, नेमकं त्याच गल्लीबोळातून रिक्षा न्यायला लावणं, जिथं मी तुझी वाट पाहत उभा राहिलो होतो.! बरोबर ना गं.? कित्ती भारी... एकदम फिल्मी स्टाईल. हे सगळं घडण्याआधी सगळं काही अगदी शांत शांत होतं, पण आता एखाद्या वादळात सापडलेल्या पालापाचोळ्यासारखी झालीय माझी अवस्था. अजूनही जमीनीवर नाहीच मी, काल रात्री तर झोपच येत नव्हती. एक दीड वाजता तुला मेसेज करून, तुझ्याशी बोलावंसं वाटत होतं. आज पुन्हा एकदा किती जवळ होतीस तू माझ्या, नेहमी प्रमाणेच तुझ्या डोळ्यांत पाहत असताना तुझ्या चेहऱ्याकडे पहायचं राहूनच गेलं. ज्या कॉर्नरवर रिक्षा वळली ना, तेव्हा त्याच क्षणी, तिथंच सगळं काही कायमस्वरूपी थांबून जावं, असं वाटतं होतं. आज सुदैवाने तिथं ट्राफिकही खूप होतं, त्यामुळे मी रिक्षाच्या मागे मागे चालत येत होतो. रिक्षाच्या आरशात तुझा चेहरा शोधत होतो. तेव्हा कधी कधी त्या आरशात दिसणारा तुझा चेहरा आणि त्यावरच...

सामान्य माणसाचं जगणं हे रस्त्यावर फिरणा-या कुत्र्यासारखं असतं. इकडून तिकडे सतत नुसती पळापळ. या पळापळीत एखाद्या मोठ्या अपेक्षेचं वा स्वप्नभंगाच वादळ कधी येऊन त्याला चिरडून गेलं, हे कुणाच्याही लक्षात येत नाही, आणि शेवटी मृत्यूनंतरही वाट्याला येणार हेळसांड तर जन्मताच भाळावर कोरलेली.!🎭 #आयुष्य_वगैरे  #अडगळ 

तो लहानपणी खूप भांडखोर होता. घरी, शेजारी, गल्लीत, शाळेत सतत वाद अथवा किरकोळ हाणामारी करत असायचा. त्याचा एकुलता एक मोठा भाऊही त्याच्याशी पटवून घेत नसायचा. दररोज संध्याकाळी त्याचे आई-बाबा शेतावरून घरी परतले की, याचा मोठ्या भावाच्या नावाने आणि किरकोळ व्यक्तीगत बारीकसारीक तक्रारींचा पाढा सुरू व्हायचा. पण तेव्हा त्याची आई त्याला म्हणायची की, रोजचंच झालंय हे तुझं. आणि रोजचंच मढं, त्याला कोण रड.!? मग बहुतेक तेव्हापासूनच तो हळूहळू मरत गेला. आणि मढं स्वताहून कधी कुठे जात नाही, म्हणून मग अधेमधे त्याला मिरवलं जायचं. पुन्हा घरी परतल्यावर अडगळीत फेकलं जायचं. आता जुनी झालेली ती घरची खोडं, अडगळीत पडलेल्या त्या मढ्याकडे कधी खूप  आशेने बघत असतात, पण त्या मढ्यालाही आता सवय झालीय, मढ्यासारखचं निर्जीव जगण्याची.!🎭 #आयुष्य_वगैरे #अडगळ

का कुणास ठाऊक, पण आज त्याचं ते बोलणं मला खूप आठवत आहे. बोलता बोलता तो नेहमी बोलून जायचा की, रात्रीच्या झोपेचं पार खोबरं होऊन जातं यार. माझे पप्पा खूप घोरतात रे.! रात्री मी घरी असताना, कानात हेडफोन्स वगैरे असतात, तेव्हा काही वाटत नाही रे, पण ते काढून झोपी जायचा प्रयत्न करू लागलो की, पप्पाचं ते घोरणं एकसारखं कानावर येत राहतं. मान्य की त्यांचं वय वगैरे झालंय आता, पण तरीही it's so irritating यार..!! पप्पा.. पप्पा... अहो पप्पा... अशा हाका मारून, किती घोरताय हो तुम्ही, असं म्हणून त्यांना झोपेतून जागं करावं, तर तेवढ्यापुरतचं ५ - १० मिनिटे त्यांच्या घोरण्याचा आवाज बंद होतो, आणि थोडावेळ गेला की, पप्पाचं ते घोरणं पुन्हा सुरू व्हायचं.! आता गेल्या महिनाभरापासून त्याचं घर अगदी शांत आहे, कारण त्याच्या पप्पांचं घोरणं कायमस्वरूपी थांबलं आहे. त्याला वाटणारी #अडगळ आता एक आठवण बनून, कायमस्वरूपी त्याच्या मनात घर करून बसली आहे.!🎭 #आयुष्य_वगैरे